Laten we eerlijk zijn: als moeder – en zéker als alleenstaande moeder – zijn er ochtenden waarop je je ogen open doet en denkt: "Ik ben nog net zo moe als toen ik ging slapen." En toch draait de wereld door. Kinderen moeten naar school, jij hebt je taken, en de dag wacht niet. Gelukkig zijn er manieren om je energie te boosten, zelfs als je bed je nog roept.
Toen ik begon met Mama Power Coaching, had ik één doel voor ogen: moeders – en dan vooral alleenstaande moeders zoals ikzelf helpen om hun kracht terug te vinden. Want ik weet hoe het is om alles alleen te moeten doen. De verantwoordelijkheid, de vermoeidheid, de twijfels... Maar ook de liefde, de strijdlust en de wens om iets moois te maken van je leven, voor jezelf én je kinderen.
Even eerlijk? Toen ik voor het eerst weer ging nadenken over daten, dacht ik:"Wie zit er nou te wachten op een moeder met kinderen , een volle agenda en wallen tot aan m’n knieën?"
Er zijn van die periodes waarin je op de automatische piloot leeft.Je staat op omdat je moet. Je zorgt, regelt, ruimt op, haalt adem en gaat weer door.En ergens tussendoor – zonder dat je het echt doorhebt – raak je een stukje van jezelf kwijt.
Soms voelt het alsof de hele wereld op jouw schouders rust.Je kind(eren), je werk, de boodschappen, het huishouden, de schoolmails, de rekeningen – en o ja, jijzelf ook nog ergens tussendoor.
Als ik ‘zelfzorg’ hoor, denk ik eerlijk gezegd al snel aan dure spa’s, yoga-retreats in Bali en influencers met perfecte ochtendroutines.Leuk hoor, maar ik denk dan meteen:Wie heeft daar de tijd, de energie, of het geld voor?
Het Mama Power werkboek is geen standaard invulboekje. Het is jouw spiegel, jouw krachtplek en jouw reminder: jij mag op één staan. Maar hoe zorg je ervoor dat het niet in een lade belandt, maar echt een waardevol hulpmiddel wordt in je dagelijkse leven?
Daar fietst hij.Mijn zoon.Op z’n fatbike.Met z’n capuchon op, Airpods in, en een houding die schreeuwt: ik bepaal mijn eigen tempo.
Soms zeggen mensen tegen me:“Wauw, jij doet het echt allemaal alleen hè? Echt knap hoor.”En dan knik ik, glimlach ik een beetje en zeg ik iets als:“Ja, gaat wel hoor.”
Er is geen handleiding voor het moederschap.Laat staan voor het moederschap van kinderen die anders zijn.En toch sta je daar.Elke dag weer.Sterk, liefdevol, vermoeid, soms boos, vaak trots – en altijd alert.
Sommige zinnen blijven voor altijd in je geheugen gegrift staan.Zinnen waarvan je weet: dit had nooit tegen een kind gezegd mogen worden.Zinnen die iets stukmaken.Zoals de keer dat de directrice tegen mijn zoon zei:
Ik wist dat het kon gebeuren.Ik had erover gelezen. Ervaringen gehoord van anderen.Maar dat het míjn kinderen zou overkomen – op een plek waar ze zich veilig en gezien zouden moeten voelen – dat kwam alsnog als een klap.