Daar fietst hij.
Mijn zoon.
Op z’n fatbike.
Met z’n capuchon op, Airpods in, en een houding die schreeuwt: ik bepaal mijn eigen tempo.
En weet je? Ik zie alleen maar trots.
Maar de buitenwereld? Die ziet vaak iets anders.
“Oh, weer zo’n fatbike-kind.”
“Pas maar op, dat zijn de moeilijke jongens.”
“Je weet toch wat ze allemaal doen met die dingen?”
Ja hoor, de vooroordelen vliegen me om de oren.
Alsof een fiets bepaalt wat voor kind je bent.
Alsof zijn bandendikte zwaarder weegt dan zijn hart, zijn talent of zijn struggles.
š Hij is geen stereotype. Hij is mijn zoon.
Wat mensen niet zien:
– Is dat hij ADD heeft.
– Dat hij overprikkeld raakt van drukte en zich veilig voelt als hij even kan fietsen met muziek in zijn oren.
– Dat die fatbike voor hem vrijheid betekent. Een manier om z’n hoofd leeg te maken.
– Dat hij niet ‘de druktemaker’ is, maar een gevoelig, slim, creatief kind dat zich anders ontwikkelt dan gemiddeld.
Maar ja, dat zie je niet als je alleen maar kijkt met vooroordelen in je ogen.
š¤ Waarom moeten kinderen zich in een hokje wringen?
Waarom mag hij niet gewoon zichzelf zijn?
Waarom moet elke jongen op een fatbike ineens gelinkt worden aan problemen, huftergedrag of ‘foute opvoeding’?
Laten we eerlijk zijn: als hij blond was, netjes gekleed, en met een “gewone” fiets reed, dan werd hij waarschijnlijk gezien als sportief en zelfstandig.
Maar nu? Nu ben ik ineens de “alleenstaande moeder met zo’n fatbike-kind.”
Nou. So what?
š„ Hij is meer dan dat
Mijn zoon is niet perfect. Maar welk kind is dat wel?
Hij maakt fouten, hij leert, hij groeit.
En hij doet dat in een wereld die hem continu bekijkt, beoordeelt en bestempelt voordat hij één woord gezegd heeft.
Maar weet je wat ik hem leer?
Om z’n rug recht te houden.
Om z’n hart te blijven volgen.
Om trots te zijn op wie hij is – met of zonder fatbike.
š£ Aan andere moeders
Heb jij ook een kind dat anders is?
Dat niet in het veilige, keurige plaatje past?
Laat je niet kleinmaken door blikken of meningen.
Sta achter je kind.
Luister naar wie hij écht is, niet naar wat de wereld van hem maakt.
En als je het even niet weet – zoek steun. Praat erover. Je bent niet alleen.
Ik ben er ook.
Voor die moeders met gevoelige kinderen. Stoere kinderen. Andersdenkende kinderen.
En ja, ook voor die met een fatbike-kind. šŖš½š²
Liefs,
Sarah
Reactie plaatsen
Reacties